زخم پای دیابتی چیست؟

بر خلاف عارضه‌های بیماری دیابت نوع یک، مراحل اولیه زخم پای دیابتی معمولاً با آسیب‌های کوچک شروع می‌شود که به دلیل کاهش حساسیت در پوست و اعصاب پا، ممکن است فرد به آن‌ها توجه نکند. به عبارت دیگر، شخص ممکن است نتواند احساس کند که پاهایش صدمه دیده است. این آسیب‌ها می‌توانند ناشی از فشارهای مداوم، فرسایش پوستی یا صدمات جزئی باشند.

در مرحله بعدی، به دلیل کاهش جریان خون در اطراف زخم و ناتوانی بدن در تعمیر بافت‌های آسیب دیده، زخم به طور طبیعی به زمان بیشتری برای شفا پیدا می‌کند. این باعث می‌شود زخم بیشتر عمیق شود و در برخی موارد بافت‌های مرده (نکروز) شکل بگیرند. در این مرحله، خطر عفونت افزایش می‌یابد و ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی و داروهای ضد عفونی شود تا جلوی عفونت‌های جدی گرفته شود. به طور کلی، مراقبت دقیق از پوست و پای دیابتی و اقدامات پیشگیری از ایجاد زخم‌ها، بسیار حیاتی است تا از پیشرفت آسیب و ایجاد مشکلات جدی‌تر جلوگیری شود.